Idea Żywej Biblioteki zrodziła się w Danii na międzynarodowym festiwalu muzycznym w Roskilde w 2000 roku. Młodzi ludzie związani z organizacją „Stop przemocy” chcąc zająć się tematem respektowania praw człowieka, spontanicznie zorganizowali bibliotekę, w której można było „wypożyczyć” osoby z grup postrzeganych stereotypowo i porozmawiać z nimi. Metoda Żywej Biblioteki okazała się bardzo skutecznym narzędziem promowania postaw tolerancji i idei różnorodności. Organizowana jest w 45 krajach na świecie, w Europie m.in. w Hiszpanii, Portugalii, Niemczech, Islandii, Szwecji, Norwegii, Wielkiej Brytanii. W Polsce odbyła się m.in w Warszawie, Wrocławiu, Krakowie, Bydgoszczy, Opolu, Rzeszowie, Koszalinie, Gdańsku często stając się wydarzeniem cyklicznym. Od 2003 roku Żywa Biblioteka jest wykorzystywana przez programy Rady Europy w ramach edukacji na temat praw człowieka.
Projekt ten opiera się na przekonaniu, że prawa człowieka muszą być uznawane i szanowane przez ludzi, a nie jedynie przez regulacje prawne. Celami Żywej Biblioteki są przede wszystkim: wzrost świadomości ludzi na temat stereotypów i uprzedzeń oraz ich konsekwencji, pokazanie działalności instytucji zajmujących się prawami człowieka, reagowanie na aktualne problemy dyskryminacji, wykluczenia społecznego, łamania praw człowieka, nieposzanowania ludzkiej godności, wzrost zaangażowania lokalnych społeczności na rzecz przeciwdziałania dyskryminacji.
Wydarzenie zorganizowane jest w konwencji biblioteki. Jego uczestnikami są osoby ze środowisk i grup, które obarczone są stereotypami i mogą doświadczać dyskryminacji – „Księgozbiór”, „Czytelnicy”, którzy zapraszają wybrane „Książki” do indywidualnej rozmowy i „Bibliotekarze” czuwający nad przebiegiem wydarzenia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.